‘Neem de sportschool waar ik kom. Laatst viel mij op dat je er allerlei reclames ziet voor drankjes en kleding. Waarom maakt de kerk daar geen reclame? Jongeren vinden het fijn om in de sportschool uit hun hoofd te komen en hun lijf te voelen. Behalve je lijf is er ook een geest, een ziel, waarvoor je moet zorgen. Ook daar is behoefte aan. En daarin voorziet de kerk. Ik zie de reclame al voor me: ‘Niet alleen je lijf, ook je ziel op adem laten komen. Kom naar de kerk!’’
Haar appartement in Utrecht is nog half studentikoos ingericht: een standaard met een saxofoon,een galajurk aan een hanger, een goedgevulde boekenkast. Tijdens het interview staat student theologie Tabitha van Krimpen (24) plotseling op om een ingelijste prent te laten zien aan de andere kant van de kamer. Er is een tekening van een vrouw op te zien: ze kijkt op haar telefoon én in haar bijbel. ‘Daarin herken ik mij’, zegt ze. ‘Ik voel me thuis in zowel het wereldlijke als het geestelijke.’
 
Wat bedoelt u daarmee?
‘Mijn missie ligt buiten de kerk. Ik wil niet preken vanaf de kansel, ik geloof dat een theoloog op de plekken moet zijn waar de vragen leven. Voor antwoorden op belangrijke vragen gaan mensen van mijn generatie niet meer naar de kerk. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze geen zin- en betekenisvragen hebben, integendeel. Ik spreek veel mensen van mijn leeftijd die boordevol vragen zitten

Klik op onderstaande balk om het hele intervieuw met Tabitha van Krimpen te lezen