HEMELVAARTSDAG - Wat is de diepere betekenis van Hemelvaartsdag?
Niels staat in de binnenstad van Utrecht, bij Huis Zoudenbalch. Dit huis werd gebouwd in 1467, in de middeleeuwen. Wat christenen ook al sinds de middeleeuwen vieren is Hemelvaart. Maar wordt er precies gevierd op Hemelvaartsdag en wat is de diepere betekenis van Hemelvaart? Niels vertelt het in deze vlog.
Op Hemelvaartsdag vieren christenen dat Jezus na zijn opstanding bij zijn leerlingen is en dat zij het goede nieuws van Jezus’ liefde en van geloof en hoop mogen delen met de wereld. Daarna stijgt hij op naar de hemel. Je vindt het verhaal over Hemelvaart in het bijbelboek Handelingen, na het verhaal over Pasen.
OEKRAINE - Kerk in Actie bezoekt noodhulpprojecten Oekraïense vluchtelingen in Hongarije.
Kerk in Actie manager Pepijn Trapman ziet deze week in Hongarije met eigen ogen hoe hard Hongaarse kerken werken om Oekraïense vluchtelingen een veilige plek te bieden. Kinderen gaan er naar een speciale pop-upschool, gezinnen worden opgevangen in speciale 'shelters' en krijgen hulp bij traumaverwerking. Kerk in Actie ondersteunt dit werk via ACT, het internationale kerkelijk netwerk.
De oorlog in Oekraïne betekent onbeschrijflijk leed voor de mensen daar. Miljoenen mensen moesten noodgedwongen vluchten voor het geweld. Kerk in Actie werkt al jarenlang samen met kerken en christelijke organisaties die de meest kwetsbare mensen in Oekraïne helpen, ook nu. Zij hebben onze steun harder nodig dan ooit.
DE ONGELOOFELIJKE PODCAST – De verrassende oorsprong van onze Europese waarden met Clemens van den Berg en Beatrice de Graaf
'De Ongelooflijke Podcast' gaat over de relevantie van het geloof in een steeds ongeloviger Nederland. Journalist David Boogerd en theoloog Stefan Paas voeren verdiepende gesprekken met spraakmakende gasten.
Of het nou gaat om de oorlog in Oekraïne, de stijgende inflatie of het klimaatprobleem: veel ogen zijn nu gericht op Europa, of specifieker: de Europese Unie. De EU zal een cruciale rol moeten gaan spelen in de grote problemen van deze tijd.
Sinds de oorlog in Oekraïne wordt er veel gesproken over Europese waarden als vrijheid, solidariteit en democratie. Maar waar komen die waarden vandaan? Historicus en theoloog Clemens van den Berg heeft daar onderzoek naar gedaan en zag een kerkelijke beweging aan de oorsprong staan van deze Europese waarden en eigenlijk ook van 'het Europese project' zelf. De Europese geschiedenis is veel gelaagder en interessanter dan de saaie verdragen die vaak genoemd worden, en het is ook actueler. Clemens promoveerde een dag na de Russische inval in Oekraïne waardoor zijn onderzoek gelijk een urgente lading kreeg.
David Boogerd spreekt Clemens van den Berg samen met een van de vaste gasten van de Ongelooflijke Podcast historicus Beatrice de Graaf.
INTERVIEW: Waarom zou de kerk niet kunnen adverteren in de sportschool? ‘Zorg niet alleen voor je lijf, ook voor je ziel!’
Tabitha van Krimpen is Jonge Theoloog des Vaderlands, maar ook bedrijfskundige. Ze vindt dat de kerk veel beter in marketing kan worden. Om de concurrentie aan te gaan met alle coaches bijvoorbeeld, waar mensen nu terechtkomen met hun levensvragen en burn-outs.
‘Neem de sportschool waar ik kom. Laatst viel mij op dat je er allerlei reclames ziet voor drankjes en kleding. Waarom maakt de kerk daar geen reclame? Jongeren vinden het fijn om in de sportschool uit hun hoofd te komen en hun lijf te voelen. Behalve je lijf is er ook een geest, een ziel, waarvoor je moet zorgen. Ook daar is behoefte aan. En daarin voorziet de kerk. Ik zie de reclame al voor me: ‘Niet alleen je lijf, ook je ziel op adem laten komen. Kom naar de kerk!’’
Haar appartement in Utrecht is nog half studentikoos ingericht: een standaard met een saxofoon, een galajurk aan een hanger, een goedgevulde boekenkast. Tijdens het interview staat student theologie Tabitha van Krimpen (24) plotseling op om een ingelijste prent te laten zien aan de andere kant van de kamer. Er is een tekening van een vrouw op te zien: ze kijkt op haar telefoon én in haar bijbel. ‘Daarin herken ik mij’, zegt ze. ‘Ik voel me thuis in zowel het wereldlijke als het geestelijke.’
Wat bedoelt u daarmee?
‘Mijn missie ligt buiten de kerk. Ik wil niet preken vanaf de kansel, ik geloof dat een theoloog op de plekken moet zijn waar de vragen leven. Voor antwoorden op belangrijke vragen gaan mensen van mijn generatie niet meer naar de kerk. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze geen zin- en betekenisvragen hebben, integendeel. Ik spreek veel mensen van mijn leeftijd die boordevol vragen zitten.’
Zoals?
‘Uiteindelijk draait het om deze vraag: wat is goed leven? Wat is, om een christelijke term te gebruiken, heil? Wat is de zin van ons leven? Mensen, ook jonge, zoeken iets groters dat boven het hier en nu uitstijgt. Zinloosheid is moeilijk te verdragen. Laatst hoorde ik Lale Gül (Gül nam afstand van haar streng-islamitische opvoeding, red.) bij het tv-programma Adieu God. Ik zou het atheïsme niemand aanraden, zei zij. Het belooft niets en biedt geen troost. Is dat aantrekkelijk? Ik denk het niet.’
Tabitha van Krimpen (Woudenberg, 1998) mag zich dit jaar ‘Jonge Theoloog des Vaderlands’ noemen. Het is een eretitel waarmee een getalenteerde en in het oog springende theologiestudent de godgeleerdheid een jaar lang op de kaart zet. Het is een initiatief van onder meer dagblad Trouw, de omroepen EO en KRONCRV en theologieopleidingen. In deze tijd van het jaar, zo rond de christelijke feestdagen Pasen, Pinksteren en Hemelvaart, heeft ze het extra druk. In heel wat kerkelijke zaaltjes, bijeenkomsten en symposia voert ze het woord.
Toch voelt ze zich soms een roepende in de woestijn. Ze noemt de kerk waartoe zij behoort, de Protestantse Kerk in Nederland (PKN), te veel naar binnen gekeerd. ‘Als wij als christenen vinden dat het geloof er voor iedereen is, waarom zijn we dan zo weinig op plekken waar ook niet-christenen te vinden zijn?’ Met zo’n anderhalf miljoen leden is de PKN nu nog het grootste protestantse kerkgenootschap van Nederland. Elk jaar verliest dit kerkverband zestigduizend leden, evenveel mensen als er in een middelgrote stad wonen. Bij veel kerkgangers leidt deze alarmerende leegloop allerminst tot actie, stelt Van Krimpen met spijt vast. ‘Gelovigen zijn nog te vaak met elkaar bezig. Ze nemen elkaar graag de maat. Ik krijg zelf ook mails als ik bijvoorbeeld op de radio ben geweest: ‘Waarom heb je verzoening niet genoemd?’’
Van Krimpen kijkt ook naar de marketing van haar geloof. Niet alleen is zij momenteel masterstudent theologie aan de Protestantse Theologische Universiteit (PThU) in Amsterdam, nog niet zo lang geleden studeerde zij af als bedrijfskundige. Die kennis komt haar goed van pas. ‘Het pragmatisme van het bedrijfsleven spreekt mij aan, op een gegeven moment moet je stoppen met praten en de dingen gewoon gaan doen.’
In de protestantse kerk van Amsterdam, waar ze actief is, krijgt ze naar eigen zeggen alle ruimte om te experimenteren. Zo ontwikkelde Van Krimpen samen met een jong team ‘Holy Hub’, een platform met een gelikte website dat in de hoofdstad workshops, cursussen en bijeenkomsten voor millennials organiseert rondom levensvragen, levenskunst en religie.
‘Een tijdje geleden hadden we een cursus over het belang van rust, een eigentijdse vertaling van de betekenis van sabbat en de zondag, de traditionele rustdagen. Daar kunnen we wat mee in ons leven. Zo maak je theologie praktisch. Bottom-uptheologie noem ik dat. Met de kerkdienst op zondagmorgen ga je jongeren niet terugkrijgen. Dat vind ik zelf ook te schraal, alleen op zondagochtend kerkje spelen. Geloof en je levensovertuiging zijn de hele week van belang. Sociale gerechtigheid en klimaatactivisme hebben evengoed met het christendom te maken. Er zijn meer dan tweeduizend Bijbelteksten die gaan over armoede en gerechtigheid. Al aan het begin, in het scheppingsverhaal, krijgt de mens de opdracht om goed voor de aarde te zorgen.’
Nederland telt voor het eerst meer niet-gelovigen dan gelovigen, meldde het Sociaal en Cultureel Planbureau onlangs. Hoe erg is dat?
‘Die cijfers zijn geen verrassing natuurlijk. Ze onderstrepen een trend: een jonge generatie groeit op zonder religieuze taal en traditie. Dat is jammer, want daarmee verliezen we volgens mij wel wat. Er staat nogal wat op het spel, ook voor de maatschappij. De kerk is maatschappelijk relevant omdat ze zich ook inzet voor maatschappelijke thema’s, zoals eenzaamheid. Denk ook aan de opvang van Oekraïense vluchtelingen, iets wat kerken sneller kunnen dan de bureaucratische overheid. De kerk draagt bij aan het sociale weefsel van de samenleving. De vanzelfsprekendheid van het christendom in Nederland is er niet meer en daarmee is voor veel mensen ook houvast verdwenen.’
Hoe ziet u dat verlies aan houvast in de praktijk?
‘Ik zie dat bijvoorbeeld bij mensen zoals ik, studenten en net-afgestudeerden. Enerzijds hebben zij een enorme vrijheid, juist ook omdat de ballast van de christelijke traditie geen enkele rol meer speelt. Denk aan de regels, de verplichte kerkgang. Tegelijk staan ze met lege handen. Wie ben ik? Waar hoor ik bij? Waar word ik écht gezien? Waar mag ik er helemaal zijn, met mijn succesvolle kanten, maar ook op de momenten dat ik alleen op mijn kamer zit en tob over mijn studieschuld? Wie je bent, wat je doet, wat je belangrijk vindt, dat soort zaken moet je allemaal zelf kiezen. Stel je voor dat je de verkeerde keuzes maakt. Dat besef verlamt veel mensen die ik ken en spreek.’
Wat stelt het christendom hier volgens u tegenover?
‘De christelijke traditie, met haar vormen, verhalen en rituelen, biedt houvast en richting. Het geloof biedt een specifieke taal die woorden geeft aan het ongrijpbare. Het is de taal van de mystiek, maar ook van de kunst en de poëzie. Het is ook de taal om met lijden om te gaan, met verlies en onzekerheid. Neem de psalmen. Daarin worden alle menselijke emoties bezongen. Die manier van kijken, die bron, die kennen veel mensen niet meer.’
Wat zou een ongelovige, jonge generatie kunnen hebben aan uw geloof?
‘Jongeren zitten in een vormende periode van hun leven. De kerk en het geloof bieden een ander perspectief dan de blik op de bv-ik waarbij het allemaal om het eigen individu draait. Ook dat is verlossing, een verlossing die voor velen reëler is dan de klassieke verlossing van onze zonden door het bloed van Christus. Er zijn maar weinig plekken waar je samenzijn nog kunt beleven. Je vormt in de kerk een gemeenschap. En dat is echt wat anders dan een zelfhulpcursus.’
‘Er is bij mijn generatie weinig ruimte voor transcendentie, voor iets hogers waar je niet helemaal grip op hebt, voor iets alomvattends. Er is, juist ook door sociale media en het voortdurende scrollen op de smartphone, weinig ruimte voor verwondering en het ervaren van verbinding en schoonheid op een dieper niveau. Door de opkomst van de smartphone heb je sneller even kort en oppervlakkig contact. Emoji’s kunnen niet goed uitdrukken hoe je je echt voelt. De telefoon wordt snel een verslaving. Alles draait om het hier en nu. Terwijl die behoefte aan verdieping en verbinding er wel is.
‘Het is niet zo vreemd dat onder mensen die op retraite gaan in een klooster veel jongeren te vinden zijn. Ik geloof dat de christelijke traditie je kan leren omgaan om met aandacht voor elkaar te leven. Het christelijk geloof leert mij dat onderlinge afhankelijkheid een gegeven is. De Bijbel staat vol met verhalen over mensen die zoeken naar verbinding. Denk aan Jezus die relaties met mensen aangaat op onverwachte manieren. Dat is van waarde. En nastrevenswaardig.’
Van Krimpen groeide op in Woudenberg, op de Biblebelt, in een gemeente van de Nederlandse Hervormde Kerk (nu PKN) die tot de Gereformeerde Bond wordt gerekend, de meest behoudende flank. ‘Vanaf mijn achtste ben ik al bewust met het geloof bezig’, zegt ze. Haar geboortegrond omschrijft ze als ‘heel christelijk en veilig, soms ook benauwend, maar een hechte gemeenschap’.
Na het vwo besloot ze in Nijmegen een studentenkamer te zoeken. Een katholieke universiteit, niet bepaald een voor de hand liggende plaats voor iemand uit een strikt protestants milieu. ‘Ik zocht bewust een andere wereld op. In Nijmegen vond ik de vrijheid om te onderzoeken wat ik wilde. De studie theologie op deze universiteit voelde voor mij als een bevrijding. Zo van: wauw, wat is dit voor een nieuwe wereld! De diversiteit van het vroege christendom die ik ontdekte, allerlei gnostische stromingen, de opvatting dat ‘in het begin’ ook ‘in een begin’ kan zijn. Ik dacht: waarom is dit me in de kerk nooit verteld?
Voor menig theologiestudent betekent zo’n confrontatie het einde van het geloof. Zo niet voor de Jonge Theoloog des Vaderlands. ‘Al heb ik zeker een geloofscrisis gehad. Ik zat bij een reformatorische studentenvereniging. Op het ene moment hoor je al die nieuwe dingen bij een college, het volgende moment moet je op de vereniging vrome dingen zeggen. Het werden twee gescheiden werelden.’
Haar geloof veranderde. ‘Ik kom uit een wereld waar het allemaal duidelijk was: wij zijn de gelovigen, buiten de kerk zitten de ongelovigen. Nu is het: het ene moment ben ik gelovig, het andere moment zoek ik, heb ik vragen. Juist door veel van de oude zekerheden en dogma’s los te laten, kon ik verder met het geloof.’
Enig idee waarom het de kerk niet lukt om zich in de kijker te spelen?
‘De kerk is te bedeesd. Je krijgt als je jezelf profileert al snel het stempel hoogmoedig, of je hoort dat je jezelf te veel op de voorgrond zet. De drempel van de kerk is vaak ook te hoog: hoe mooier de kerk, des te moeilijker de inhoud lijkt het vaak wel. Daarbij: mensen denken nog weleens dat christenen een dubbele agenda hebben, dat ze je toch ergens willen bekeren als je met ze in gesprek gaat. Ik zou willen zeggen: iedereen kan aanschuiven wat mij betreft. Mensen weten wat mijn verhaal is, wat mijn opvattingen zijn als theoloog. Maar ik hoef mensen niet te bekeren. We worden als kerk en als geloof nu overschreeuwd door anderen, door de duizenden coaches en zelfhulpgoeroes die Nederland telt. En dat is echt zonde.’
Wat is er mis met al die coaches?
‘Mijn probleem met zelfhulpgoeroes en coaches is dat hun recept vaak vooral gebaseerd is op goede marketing. Slogans als ‘succes is een keuze’, ‘succes is een mindset’, ‘in deze zeven stappen kom je écht van je problemen af’, daar heb ik grote moeite mee. Aan hun methode ligt namelijk ten grondslag dat het leven maakbaar is en dat een individu zijn leven volledig kan vormgeven. Ervaar je stress of heb je een burn-out? Dan ben jij zelf het probleem, jij hebt iets niet helemaal goed gedaan.’
‘Het ontslaat de maatschappij bovendien als geheel van de plicht om na te denken over hoe we elkaar in de gaten kunnen houden, kunnen helpen. Alsof we allemaal mondige, autonome en vrije mensen zijn die niet van elkaar afhankelijk zijn.
‘De kerk, mijn geloof, biedt een alternatief. Het gaat er ook om te aanvaarden wat op je pad komt. Je kunt niet voor alles een snelle oplossing bieden. Het leven is niet alleen goed. Het christendom kent het begrip zonde, hierdoor is voor mij het besef niet vreemd dat het menselijk bestaan ook donkere kanten heeft.’
De boodschap van coaches en zelfhulpgoeroes is wel goed zichtbaar, in tegenstelling tot die van de kerk.
‘Ik denk dat de kerk veel inventiever kan zijn. Zoals Maarten Luther in 1517 de boekdrukkunst effectief gebruikte om zijn ideeën te verspreiden, zo denk ik dat de kerk anno 2022 het ook moet doen. Wij moeten als christelijke kerk geen schroom hebben om moderne technische middelen in te zetten, zoals adverteren op sociale media.
‘Ook zouden kerken de verbinding kunnen faciliteren tussen generaties, een soort mentorschap tussen oudere en jongere mensen om zo levenservaring door te geven. Dat laat jongeren ook zien dat er zoveel meer is dan hun eigen perspectief. Veel mensen van mijn leeftijd denken dat geluk betekent zo succesvol mogelijk zijn in het leven. Dat is natuurlijk helemaal geen universele waarheid. Iemand met levenservaring kan dat relativeren.’
U klinkt ook als iemand die het leven ernstig neemt. Hoe komt dat?
‘Mijn vader overleed twee jaar geleden plotseling. Van de ene op de andere dag was hij er niet meer. Dat was geen gemakkelijke tijd. Het geloof bood mij toen houvast, niet de ambities die ik had. Ik merkte: God was bij mij en bij mijn familie. Ik geloof dat God ons lijden niet onberoerd laat. Dat vind ik een troostrijke gedachte.’
Wat is de kern van uw geloof?
‘Als ik het heb over iets dat boven mijzelf uitstijgt, over onderdeel uitmaken van een groter geheel, dan gaat het bij mij ook over een persoonlijke God. Ik geloof dat God de wereld in zijn hand heeft. Daar geef ik mij aan over. Maar op de millimeter nauwkeurig uitleggen hoe dat zit, dat kan ik niet, dat hoeft ook niet. Dat is ook de mystiek van het geloof. Mijn geloof is een medicijn tegen het denken dat je alles zelf moet doen en dat alles maakbaar is.’
Met dank aan de Volkskrant en Gerrit-Jan Klein, journalist van de Volkskrant
PINKSTEREN – ‘Geest van Hierboven’ door Stef Bos en Jongerenkoor Samen Op Weg.
Op de vijftigste dag na Pasen, de laatste dag van de paastijd, wordt in onze kerken herdacht dat de Heilige Geest neerdaalde over de apostelen. Stef Bos zingt daarover. Samen met het Jongerenkoor Samen op Weg. Geest van hierboven.
PKN ONDERSTEUNT VEROORDELING RUSSISCHE AANVAL OP OEKRAINE
Zowel de Wereldraad van Kerken als de Nederlandse Raad van Kerken hebben de aanval van het Poetin-regime op Oekraïne veroordeeld. Zij roepen ook de Russisch-orthodoxe Kerk op om zich uit te spreken tegen deze oorlog. De Protestantse Kerk is lid van beide oecumenische verbanden en ondersteunt deze oproep.
In de verklaring van de Raad van Kerken is te lezen: "Al bij de oprichting van de Wereldraad van Kerken in 1948
in Amsterdam verklaarden de kerken ‘oorlog is tegen de wil van God’ en in de afgelopen jaren verklaarden zij dat wij geroepen zijn om te werken aan ‘rechtvaardige vrede’. In die geest roept de Raad van Kerken in Nederland kerken wereldwijd - ook de kerken in Rusland - op om zich uit te spreken tegen deze oorlog. Wij roepen Rusland op tot een onmiddellijk staakt-het-vuren, het terugtrekken van zijn militairen uit Oekraïne en het starten van onderhandelingen over een politieke oplossing van het conflict."
Daarnaast heeft de Wereldraad van Kerken Patriarch Kirill van Moskou gevraagd om te bemiddelen om de oorlog tussen Rusland en Oekraïne te stoppen.
Vorige week, tijdens het gebed om recht en vrede dat op televisie werd uitgezonden, sprak ds. René de Reuver zich uit voor recht en vrede in Oekraïne: "Het thema van de Protestantse Kerk voor de Veertigdagentijd is 'Alles komt goed?!'. Dit thema is vorig jaar al bepaald. Maar nu is het oorlog in Europa en voelt dit thema ongemakkelijk. Wie voelt geen woede, wraakzucht vanwege de waanzin van Poetin? En wie is niet bezorgd over de toekomst van Oekraïne en over de vrede in Europa? De bekende Bijbelse woorden ‘Heb je vijanden lief’ lijken nu teveel gevraagd.
Toch schrijft de apostel Paulus: neem geen wraak. Hij voegt er zelfs aan toe: Het is aan God om wraak te nemen, de vergelding is aan Hem. Dat is precies wat we nu nodig hebben. Het is niet aan ons om kwaad met kwaad te vergelden. God oordeelt rechtvaardiger en barmhartiger dan wij. Het oordeel is bij Hem in betere handen dan bij ons. Dictators komen en gaan. Hun standbeelden worden uiteindelijk van hun sokkel getrokken. Maar onze hoop is op God, de Eeuwige. Zijn liefde is sterker dan het geweld van dictators. Een bekend Russisch spreekwoord luidt: ‘Hoop sterft als laatste’. Deze hoop houdt ons gaande, daagt ons uit om ons niet mee te laten sleuren in de spiraal van oorlog en geweld. Daarom bidden we vandaag om recht en om vrede.”
DE ONGELOOFELIJKE PODCAST – Met Joris Luyendijk
'De Ongelooflijke Podcast' gaat over de relevantie van het geloof in een steeds ongeloviger Nederland. Journalist David Boogerd en theoloog Stefan Paas voeren verdiepende gesprekken met spraakmakende gasten.
Hij was een van de eerste gasten die we ooit voor de Ongelooflijke Podcast benaderden: Joris Luyendijk. Bestsellerauteur, journalist en religieus antropoloog. In zijn nieuwe boek 'De Zeven Vinkjes, hoe mannen zoals ik de baas spelen' laat hij zien hoe een klein percentage bevoorrechte mannen, die nooit gediscrimineerd of achtergesteld worden, de dienst uitmaken in ons land. Joris Luyendijk behoort zelf tot die groep, net als alle andere witte, autochtone heteromannen uit een goed milieu met een VWO- en universiteitsdiploma aan de muur. Dat zijn de zeven vinkjes.
Maar wat veel mensen niet weten is dat Joris Luyendijk eigenlijk religie ook als vinkje zag, of beter gezegd: het niet hebben van een religie. Waarom zet dat je op voorsprong? En waarom maakt hij zich als niet-gelovige zorgen over de weerbaarheid van een steeds ongeloviger Nederland? David Boogerd gaat samen met vaste gast theoloog Stefan Paas in gesprek met Joris Luyendijk.
De sollicitatiecommissie heeft in januari en februari een profielschets opgesteld en een vacature geplaatst. Er zijn een vijftal reacties binnen gekomen en met twee kandidaten zijn gesprekken gevoerd en de commissie is unaniem tot een voordracht gekomen.
De kerkenraden van Ichthus en Emmen-Zuid zijn dan ook dankbaar en verheugd om u te kunnen meedelen dat unaniem besloten is om tot kerkelijk werker te benoemen: mevrouw Heleen Hornstra. Heleen is nu kerkelijk werker in Wolvega.
Als geen bezwaren worden ingediend zal een arbeidscontract worden opgesteld en kan Heleen Hornstra haar huidige betrekking opzeggen en kan zij bij ons in dienst treden per 1 juni aanstaande als fulltime kerkelijk werker.
Als u mvrouw Heleen Hornstra, die per 1 juni in dienst komt van de PG Emmen als Kerkelijk Werker, aan het werk wilt zien in Wolvega tijdens een kerkdienst kijk dan op 'Kerkdienst Gemist' naar een viering van 6 maart j.l. Hier de link: pkn-wolvega.nl/diensten/opnam
Maak kennis met Anne Burghardt: secretaris-generaal Lutherse Wereld Federatie
Dominee Anne Burghardt van de Evangelisch Lutherse kerk van Estland (EELK) werd onlangs benoemd als secretaris-generaal van de Lutherse Wereld Federatie (LWF).
Ze volgt daarmee ds. Martin Junge op die de gemeenschap van 148 lutherse lidkerken leidde sinds 2010. Anne Burghardt is de eerste vrouw en de eerste persoon uit de regio centraal- en oost Europa die de Lutherse Wereld Federatie ambtelijk gaat leiden. Tijdens haar bezoek aan Nederland spreekt ze ook met Elkkwartaal.
Burghardt werd geboren in Estland (1975), een van de meest geseculariseerde landen ter wereld, tijdens de toenmalige Sovjetbezetting. Haar grootouders waren lid van de lutherse kerk; oma en haar vader en tante werden gedeporteerd naar Siberië in 1949. Zoals velen die dit regime meemaakten, waakten haar grootouders ervoor hun kinderen actief bij het kerkelijk leven te betrekken, wegens mogelijke verstrekkende gevolgen hiervan.
Welkom op de site van de PG Emmen.
Dit is de website van de Protestantse Gemeente Emmen. Via deze site kunt u eenvoudig ‘doorklikken’ naar de wijkgemeentes van de PG Emmen. Daar valt veel te zien en te beleven. Op die sites is het nieuws te vinden, de agenda etc.
Op deze website hebben we gedurende een aantal maanden een proef gehad met ook nieuws en een agenda. Met deze proef zijn we onlangs gestopt.
Van harte welkom bij de sites van de PG Emmen, zoals we de Protestantse Gemeente Emmen vaak noemen.
Het Oecumenisch Leesrooster
Op de site van de PG Emmen kunt u ook het oecumenisch leesrooster volgen. Een uitgave van de Raad van Kerken in Nederland die in veel kerken en geloofsgemeenschappen wordt gebruikt.
Niels staat in de binnenstad van Utrecht, bij Huis Zoudenbalch. Dit huis werd gebouwd in 1467, in de middeleeuwen. Wat christenen ook al sinds de middeleeuwen vieren is Hemelvaart. Maar wordt er precies gevierd op Hemelvaartsdag en wat is de diepere betekenis van Hemelvaart? Niels vertelt het in deze vlog.
Op Hemelvaartsdag vieren christenen dat Jezus na zijn opstanding bij zijn leerlingen is en dat zij het goede nieuws van Jezus’ liefde en van geloof en hoop mogen delen met de wereld. Daarna stijgt hij op naar de hemel. Je vindt het verhaal over Hemelvaart in het bijbelboek Handelingen, na het verhaal over Pasen.
OEKRAINE - Kerk in Actie bezoekt noodhulpprojecten Oekraïense vluchtelingen in Hongarije.
Kerk in Actie manager Pepijn Trapman ziet deze week in Hongarije met eigen ogen hoe hard Hongaarse kerken werken om Oekraïense vluchtelingen een veilige plek te bieden. Kinderen gaan er naar een speciale pop-upschool, gezinnen worden opgevangen in speciale 'shelters' en krijgen hulp bij traumaverwerking. Kerk in Actie ondersteunt dit werk via ACT, het internationale kerkelijk netwerk.
De oorlog in Oekraïne betekent onbeschrijflijk leed voor de mensen daar. Miljoenen mensen moesten noodgedwongen vluchten voor het geweld. Kerk in Actie werkt al jarenlang samen met kerken en christelijke organisaties die de meest kwetsbare mensen in Oekraïne helpen, ook nu. Zij hebben onze steun harder nodig dan ooit.
DE ONGELOOFELIJKE PODCAST – De verrassende oorsprong van onze Europese waarden met Clemens van den Berg en Beatrice de Graaf
'De Ongelooflijke Podcast' gaat over de relevantie van het geloof in een steeds ongeloviger Nederland. Journalist David Boogerd en theoloog Stefan Paas voeren verdiepende gesprekken met spraakmakende gasten.Of het nou gaat om de oorlog in Oekraïne, de stijgende inflatie of het klimaatprobleem: veel ogen zijn nu gericht op Europa, of specifieker: de Europese Unie. De EU zal een cruciale rol moeten gaan spelen in de grote problemen van deze tijd.
Sinds de oorlog in Oekraïne wordt er veel gesproken over Europese waarden als vrijheid, solidariteit en democratie. Maar waar komen die waarden vandaan? Historicus en theoloog Clemens van den Berg heeft daar onderzoek naar gedaan en zag een kerkelijke beweging aan de oorsprong staan van deze Europese waarden en eigenlijk ook van 'het Europese project' zelf. De Europese geschiedenis is veel gelaagder en interessanter dan de saaie verdragen die vaak genoemd worden, en het is ook actueler. Clemens promoveerde een dag na de Russische inval in Oekraïne waardoor zijn onderzoek gelijk een urgente lading kreeg.
David Boogerd spreekt Clemens van den Berg samen met een van de vaste gasten van de Ongelooflijke Podcast historicus Beatrice de Graaf.
INTERVIEW: Waarom zou de kerk niet kunnen adverteren in de sportschool? ‘Zorg niet alleen voor je lijf, ook voor je ziel!’
Tabitha van Krimpen is Jonge Theoloog des Vaderlands, maar ook bedrijfskundige. Ze vindt dat de kerk veel beter in marketing kan worden. Om de concurrentie aan te gaan met alle coaches bijvoorbeeld, waar mensen nu terechtkomen met hun levensvragen en burn-outs.
‘Neem de sportschool waar ik kom. Laatst viel mij op dat je er allerlei reclames ziet voor drankjes en kleding. Waarom maakt de kerk daar geen reclame? Jongeren vinden het fijn om in de sportschool uit hun hoofd te komen en hun lijf te voelen. Behalve je lijf is er ook een geest, een ziel, waarvoor je moet zorgen. Ook daar is behoefte aan. En daarin voorziet de kerk. Ik zie de reclame al voor me: ‘Niet alleen je lijf, ook je ziel op adem laten komen. Kom naar de kerk!’’
Haar appartement in Utrecht is nog half studentikoos ingericht: een standaard met een saxofoon, een galajurk aan een hanger, een goedgevulde boekenkast. Tijdens het interview staat student theologie Tabitha van Krimpen (24) plotseling op om een ingelijste prent te laten zien aan de andere kant van de kamer. Er is een tekening van een vrouw op te zien: ze kijkt op haar telefoon én in haar bijbel. ‘Daarin herken ik mij’, zegt ze. ‘Ik voel me thuis in zowel het wereldlijke als het geestelijke.’
Wat bedoelt u daarmee?
‘Mijn missie ligt buiten de kerk. Ik wil niet preken vanaf de kansel, ik geloof dat een theoloog op de plekken moet zijn waar de vragen leven. Voor antwoorden op belangrijke vragen gaan mensen van mijn generatie niet meer naar de kerk. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze geen zin- en betekenisvragen hebben, integendeel. Ik spreek veel mensen van mijn leeftijd die boordevol vragen zitten.’
Zoals?
‘Uiteindelijk draait het om deze vraag: wat is goed leven? Wat is, om een christelijke term te gebruiken, heil? Wat is de zin van ons leven? Mensen, ook jonge, zoeken iets groters dat boven het hier en nu uitstijgt. Zinloosheid is moeilijk te verdragen. Laatst hoorde ik Lale Gül (Gül nam afstand van haar streng-islamitische opvoeding, red.) bij het tv-programma Adieu God. Ik zou het atheïsme niemand aanraden, zei zij. Het belooft niets en biedt geen troost. Is dat aantrekkelijk? Ik denk het niet.’
Tabitha van Krimpen (Woudenberg, 1998) mag zich dit jaar ‘Jonge Theoloog des Vaderlands’ noemen. Het is een eretitel waarmee een getalenteerde en in het oog springende theologiestudent de godgeleerdheid een jaar lang op de kaart zet. Het is een initiatief van onder meer dagblad Trouw, de omroepen EO en KRONCRV en theologieopleidingen. In deze tijd van het jaar, zo rond de christelijke feestdagen Pasen, Pinksteren en Hemelvaart, heeft ze het extra druk. In heel wat kerkelijke zaaltjes, bijeenkomsten en symposia voert ze het woord.
Toch voelt ze zich soms een roepende in de woestijn. Ze noemt de kerk waartoe zij behoort, de Protestantse Kerk in Nederland (PKN), te veel naar binnen gekeerd. ‘Als wij als christenen vinden dat het geloof er voor iedereen is, waarom zijn we dan zo weinig op plekken waar ook niet-christenen te vinden zijn?’ Met zo’n anderhalf miljoen leden is de PKN nu nog het grootste protestantse kerkgenootschap van Nederland. Elk jaar verliest dit kerkverband zestigduizend leden, evenveel mensen als er in een middelgrote stad wonen. Bij veel kerkgangers leidt deze alarmerende leegloop allerminst tot actie, stelt Van Krimpen met spijt vast. ‘Gelovigen zijn nog te vaak met elkaar bezig. Ze nemen elkaar graag de maat. Ik krijg zelf ook mails als ik bijvoorbeeld op de radio ben geweest: ‘Waarom heb je verzoening niet genoemd?’’
Van Krimpen kijkt ook naar de marketing van haar geloof. Niet alleen is zij momenteel masterstudent theologie aan de Protestantse Theologische Universiteit (PThU) in Amsterdam, nog niet zo lang geleden studeerde zij af als bedrijfskundige. Die kennis komt haar goed van pas. ‘Het pragmatisme van het bedrijfsleven spreekt mij aan, op een gegeven moment moet je stoppen met praten en de dingen gewoon gaan doen.’
In de protestantse kerk van Amsterdam, waar ze actief is, krijgt ze naar eigen zeggen alle ruimte om te experimenteren. Zo ontwikkelde Van Krimpen samen met een jong team ‘Holy Hub’, een platform met een gelikte website dat in de hoofdstad workshops, cursussen en bijeenkomsten voor millennials organiseert rondom levensvragen, levenskunst en religie.
‘Een tijdje geleden hadden we een cursus over het belang van rust, een eigentijdse vertaling van de betekenis van sabbat en de zondag, de traditionele rustdagen. Daar kunnen we wat mee in ons leven. Zo maak je theologie praktisch. Bottom-uptheologie noem ik dat. Met de kerkdienst op zondagmorgen ga je jongeren niet terugkrijgen. Dat vind ik zelf ook te schraal, alleen op zondagochtend kerkje spelen. Geloof en je levensovertuiging zijn de hele week van belang. Sociale gerechtigheid en klimaatactivisme hebben evengoed met het christendom te maken. Er zijn meer dan tweeduizend Bijbelteksten die gaan over armoede en gerechtigheid. Al aan het begin, in het scheppingsverhaal, krijgt de mens de opdracht om goed voor de aarde te zorgen.’
Nederland telt voor het eerst meer niet-gelovigen dan gelovigen, meldde het Sociaal en Cultureel Planbureau onlangs. Hoe erg is dat?
‘Die cijfers zijn geen verrassing natuurlijk. Ze onderstrepen een trend: een jonge generatie groeit op zonder religieuze taal en traditie. Dat is jammer, want daarmee verliezen we volgens mij wel wat. Er staat nogal wat op het spel, ook voor de maatschappij. De kerk is maatschappelijk relevant omdat ze zich ook inzet voor maatschappelijke thema’s, zoals eenzaamheid. Denk ook aan de opvang van Oekraïense vluchtelingen, iets wat kerken sneller kunnen dan de bureaucratische overheid. De kerk draagt bij aan het sociale weefsel van de samenleving. De vanzelfsprekendheid van het christendom in Nederland is er niet meer en daarmee is voor veel mensen ook houvast verdwenen.’
Hoe ziet u dat verlies aan houvast in de praktijk?
‘Ik zie dat bijvoorbeeld bij mensen zoals ik, studenten en net-afgestudeerden. Enerzijds hebben zij een enorme vrijheid, juist ook omdat de ballast van de christelijke traditie geen enkele rol meer speelt. Denk aan de regels, de verplichte kerkgang. Tegelijk staan ze met lege handen. Wie ben ik? Waar hoor ik bij? Waar word ik écht gezien? Waar mag ik er helemaal zijn, met mijn succesvolle kanten, maar ook op de momenten dat ik alleen op mijn kamer zit en tob over mijn studieschuld? Wie je bent, wat je doet, wat je belangrijk vindt, dat soort zaken moet je allemaal zelf kiezen. Stel je voor dat je de verkeerde keuzes maakt. Dat besef verlamt veel mensen die ik ken en spreek.’
Wat stelt het christendom hier volgens u tegenover?
‘De christelijke traditie, met haar vormen, verhalen en rituelen, biedt houvast en richting. Het geloof biedt een specifieke taal die woorden geeft aan het ongrijpbare. Het is de taal van de mystiek, maar ook van de kunst en de poëzie. Het is ook de taal om met lijden om te gaan, met verlies en onzekerheid. Neem de psalmen. Daarin worden alle menselijke emoties bezongen. Die manier van kijken, die bron, die kennen veel mensen niet meer.’
Wat zou een ongelovige, jonge generatie kunnen hebben aan uw geloof?
‘Jongeren zitten in een vormende periode van hun leven. De kerk en het geloof bieden een ander perspectief dan de blik op de bv-ik waarbij het allemaal om het eigen individu draait. Ook dat is verlossing, een verlossing die voor velen reëler is dan de klassieke verlossing van onze zonden door het bloed van Christus. Er zijn maar weinig plekken waar je samenzijn nog kunt beleven. Je vormt in de kerk een gemeenschap. En dat is echt wat anders dan een zelfhulpcursus.’
‘Er is bij mijn generatie weinig ruimte voor transcendentie, voor iets hogers waar je niet helemaal grip op hebt, voor iets alomvattends. Er is, juist ook door sociale media en het voortdurende scrollen op de smartphone, weinig ruimte voor verwondering en het ervaren van verbinding en schoonheid op een dieper niveau. Door de opkomst van de smartphone heb je sneller even kort en oppervlakkig contact. Emoji’s kunnen niet goed uitdrukken hoe je je echt voelt. De telefoon wordt snel een verslaving. Alles draait om het hier en nu. Terwijl die behoefte aan verdieping en verbinding er wel is.
‘Het is niet zo vreemd dat onder mensen die op retraite gaan in een klooster veel jongeren te vinden zijn. Ik geloof dat de christelijke traditie je kan leren omgaan om met aandacht voor elkaar te leven. Het christelijk geloof leert mij dat onderlinge afhankelijkheid een gegeven is. De Bijbel staat vol met verhalen over mensen die zoeken naar verbinding. Denk aan Jezus die relaties met mensen aangaat op onverwachte manieren. Dat is van waarde. En nastrevenswaardig.’Van Krimpen groeide op in Woudenberg, op de Biblebelt, in een gemeente van de Nederlandse Hervormde Kerk (nu PKN) die tot de Gereformeerde Bond wordt gerekend, de meest behoudende flank. ‘Vanaf mijn achtste ben ik al bewust met het geloof bezig’, zegt ze. Haar geboortegrond omschrijft ze als ‘heel christelijk en veilig, soms ook benauwend, maar een hechte gemeenschap’.
Na het vwo besloot ze in Nijmegen een studentenkamer te zoeken. Een katholieke universiteit, niet bepaald een voor de hand liggende plaats voor iemand uit een strikt protestants milieu. ‘Ik zocht bewust een andere wereld op. In Nijmegen vond ik de vrijheid om te onderzoeken wat ik wilde. De studie theologie op deze universiteit voelde voor mij als een bevrijding. Zo van: wauw, wat is dit voor een nieuwe wereld! De diversiteit van het vroege christendom die ik ontdekte, allerlei gnostische stromingen, de opvatting dat ‘in het begin’ ook ‘in een begin’ kan zijn. Ik dacht: waarom is dit me in de kerk nooit verteld?
Voor menig theologiestudent betekent zo’n confrontatie het einde van het geloof. Zo niet voor de Jonge Theoloog des Vaderlands. ‘Al heb ik zeker een geloofscrisis gehad. Ik zat bij een reformatorische studentenvereniging. Op het ene moment hoor je al die nieuwe dingen bij een college, het volgende moment moet je op de vereniging vrome dingen zeggen. Het werden twee gescheiden werelden.’
Haar geloof veranderde. ‘Ik kom uit een wereld waar het allemaal duidelijk was: wij zijn de gelovigen, buiten de kerk zitten de ongelovigen. Nu is het: het ene moment ben ik gelovig, het andere moment zoek ik, heb ik vragen. Juist door veel van de oude zekerheden en dogma’s los te laten, kon ik verder met het geloof.’
Enig idee waarom het de kerk niet lukt om zich in de kijker te spelen?
‘De kerk is te bedeesd. Je krijgt als je jezelf profileert al snel het stempel hoogmoedig, of je hoort dat je jezelf te veel op de voorgrond zet. De drempel van de kerk is vaak ook te hoog: hoe mooier de kerk, des te moeilijker de inhoud lijkt het vaak wel. Daarbij: mensen denken nog weleens dat christenen een dubbele agenda hebben, dat ze je toch ergens willen bekeren als je met ze in gesprek gaat. Ik zou willen zeggen: iedereen kan aanschuiven wat mij betreft. Mensen weten wat mijn verhaal is, wat mijn opvattingen zijn als theoloog. Maar ik hoef mensen niet te bekeren. We worden als kerk en als geloof nu overschreeuwd door anderen, door de duizenden coaches en zelfhulpgoeroes die Nederland telt. En dat is echt zonde.’
Wat is er mis met al die coaches?
‘Mijn probleem met zelfhulpgoeroes en coaches is dat hun recept vaak vooral gebaseerd is op goede marketing. Slogans als ‘succes is een keuze’, ‘succes is een mindset’, ‘in deze zeven stappen kom je écht van je problemen af’, daar heb ik grote moeite mee. Aan hun methode ligt namelijk ten grondslag dat het leven maakbaar is en dat een individu zijn leven volledig kan vormgeven. Ervaar je stress of heb je een burn-out? Dan ben jij zelf het probleem, jij hebt iets niet helemaal goed gedaan.’
‘Het ontslaat de maatschappij bovendien als geheel van de plicht om na te denken over hoe we elkaar in de gaten kunnen houden, kunnen helpen. Alsof we allemaal mondige, autonome en vrije mensen zijn die niet van elkaar afhankelijk zijn.
‘De kerk, mijn geloof, biedt een alternatief. Het gaat er ook om te aanvaarden wat op je pad komt. Je kunt niet voor alles een snelle oplossing bieden. Het leven is niet alleen goed. Het christendom kent het begrip zonde, hierdoor is voor mij het besef niet vreemd dat het menselijk bestaan ook donkere kanten heeft.’
De boodschap van coaches en zelfhulpgoeroes is wel goed zichtbaar, in tegenstelling tot die van de kerk.
‘Ik denk dat de kerk veel inventiever kan zijn. Zoals Maarten Luther in 1517 de boekdrukkunst effectief gebruikte om zijn ideeën te verspreiden, zo denk ik dat de kerk anno 2022 het ook moet doen. Wij moeten als christelijke kerk geen schroom hebben om moderne technische middelen in te zetten, zoals adverteren op sociale media.
‘Ook zouden kerken de verbinding kunnen faciliteren tussen generaties, een soort mentorschap tussen oudere en jongere mensen om zo levenservaring door te geven. Dat laat jongeren ook zien dat er zoveel meer is dan hun eigen perspectief. Veel mensen van mijn leeftijd denken dat geluk betekent zo succesvol mogelijk zijn in het leven. Dat is natuurlijk helemaal geen universele waarheid. Iemand met levenservaring kan dat relativeren.’
U klinkt ook als iemand die het leven ernstig neemt. Hoe komt dat?
‘Mijn vader overleed twee jaar geleden plotseling. Van de ene op de andere dag was hij er niet meer. Dat was geen gemakkelijke tijd. Het geloof bood mij toen houvast, niet de ambities die ik had. Ik merkte: God was bij mij en bij mijn familie. Ik geloof dat God ons lijden niet onberoerd laat. Dat vind ik een troostrijke gedachte.’
Wat is de kern van uw geloof?
‘Als ik het heb over iets dat boven mijzelf uitstijgt, over onderdeel uitmaken van een groter geheel, dan gaat het bij mij ook over een persoonlijke God. Ik geloof dat God de wereld in zijn hand heeft. Daar geef ik mij aan over. Maar op de millimeter nauwkeurig uitleggen hoe dat zit, dat kan ik niet, dat hoeft ook niet. Dat is ook de mystiek van het geloof. Mijn geloof is een medicijn tegen het denken dat je alles zelf moet doen en dat alles maakbaar is.’
Met dank aan de Volkskrant en Gerrit-Jan Klein, journalist van de Volkskrant
PINKSTEREN – ‘Geest van Hierboven’ door Stef Bos en Jongerenkoor Samen Op Weg.
Op de vijftigste dag na Pasen, de laatste dag van de paastijd, wordt in onze kerken herdacht dat de Heilige Geest neerdaalde over de apostelen. Stef Bos zingt daarover. Samen met het Jongerenkoor Samen op Weg. Geest van hierboven.
PKN ONDERSTEUNT VEROORDELING RUSSISCHE AANVAL OP OEKRAINE
Zowel de Wereldraad van Kerken als de Nederlandse Raad van Kerken hebben de aanval van het Poetin-regime op Oekraïne veroordeeld. Zij roepen ook de Russisch-orthodoxe Kerk op om zich uit te spreken tegen deze oorlog. De Protestantse Kerk is lid van beide oecumenische verbanden en ondersteunt deze oproep.
In de verklaring van de Raad van Kerken is te lezen: "Al bij de oprichting van de Wereldraad van Kerken in 1948
in Amsterdam verklaarden de kerken ‘oorlog is tegen de wil van God’ en in de afgelopen jaren verklaarden zij dat wij geroepen zijn om te werken aan ‘rechtvaardige vrede’. In die geest roept de Raad van Kerken in Nederland kerken wereldwijd - ook de kerken in Rusland - op om zich uit te spreken tegen deze oorlog. Wij roepen Rusland op tot een onmiddellijk staakt-het-vuren, het terugtrekken van zijn militairen uit Oekraïne en het starten van onderhandelingen over een politieke oplossing van het conflict."Daarnaast heeft de Wereldraad van Kerken Patriarch Kirill van Moskou gevraagd om te bemiddelen om de oorlog tussen Rusland en Oekraïne te stoppen.
Vorige week, tijdens het gebed om recht en vrede dat op televisie werd uitgezonden, sprak ds. René de Reuver zich uit voor recht en vrede in Oekraïne: "Het thema van de Protestantse Kerk voor de Veertigdagentijd is 'Alles komt goed?!'. Dit thema is vorig jaar al bepaald. Maar nu is het oorlog in Europa en voelt dit thema ongemakkelijk. Wie voelt geen woede, wraakzucht vanwege de waanzin van Poetin? En wie is niet bezorgd over de toekomst van Oekraïne en over de vrede in Europa? De bekende Bijbelse woorden ‘Heb je vijanden lief’ lijken nu teveel gevraagd.
Toch schrijft de apostel Paulus: neem geen wraak. Hij voegt er zelfs aan toe: Het is aan God om wraak te nemen, de vergelding is aan Hem. Dat is precies wat we nu nodig hebben. Het is niet aan ons om kwaad met kwaad te vergelden. God oordeelt rechtvaardiger en barmhartiger dan wij. Het oordeel is bij Hem in betere handen dan bij ons. Dictators komen en gaan. Hun standbeelden worden uiteindelijk van hun sokkel getrokken. Maar onze hoop is op God, de Eeuwige. Zijn liefde is sterker dan het geweld van dictators. Een bekend Russisch spreekwoord luidt: ‘Hoop sterft als laatste’. Deze hoop houdt ons gaande, daagt ons uit om ons niet mee te laten sleuren in de spiraal van oorlog en geweld. Daarom bidden we vandaag om recht en om vrede.”
DE ONGELOOFELIJKE PODCAST – Met Joris Luyendijk
'De Ongelooflijke Podcast' gaat over de relevantie van het geloof in een steeds ongeloviger Nederland. Journalist David Boogerd en theoloog Stefan Paas voeren verdiepende gesprekken met spraakmakende gasten.
Hij was een van de eerste gasten die we ooit voor de Ongelooflijke Podcast benaderden: Joris Luyendijk. Bestsellerauteur, journalist en religieus antropoloog. In zijn nieuwe boek 'De Zeven Vinkjes, hoe mannen zoals ik de baas spelen' laat hij zien hoe een klein percentage bevoorrechte mannen, die nooit gediscrimineerd of achtergesteld worden, de dienst uitmaken in ons land. Joris Luyendijk behoort zelf tot die groep, net als alle andere witte, autochtone heteromannen uit een goed milieu met een VWO- en universiteitsdiploma aan de muur. Dat zijn de zeven vinkjes.Maar wat veel mensen niet weten is dat Joris Luyendijk eigenlijk religie ook als vinkje zag, of beter gezegd: het niet hebben van een religie. Waarom zet dat je op voorsprong? En waarom maakt hij zich als niet-gelovige zorgen over de weerbaarheid van een steeds ongeloviger Nederland? David Boogerd gaat samen met vaste gast theoloog Stefan Paas in gesprek met Joris Luyendijk.
HELEEN HORNSTRA UIT WOLVEGA WORDT DE NIEUWE KERKELIJK WERKER IN EMMEN ZUID EN ICHTHUS EMMERMEER.
Zoals u weet is het afgelopen jaar besloten om in de vacature in Emmen Zuid, ontstaan door het vertrek van ds. Jan Fischer, samen met de wijkgemeente Ichthus een kerkelijk werker te benoemen. Deze kerkelijk werker zal dan samen met ds. Janneke de Valk en ds. Gerben Kajim, aangevuld met jeugdwerker Jedidjah de Haan, een team vormen van predikanten en kerkelijk werkers, dat in beide wijkgemeenten werkzaam zal zijn.
De sollicitatiecommissie heeft in januari en februari een profielschets opgesteld en een vacature geplaatst. Er zijn een vijftal reacties binnen gekomen en met twee kandidaten zijn gesprekken gevoerd en de commissie is unaniem tot een voordracht gekomen.
De kerkenraden van Ichthus en Emmen-Zuid zijn dan ook dankbaar en verheugd om u te kunnen meedelen dat unaniem besloten is om tot kerkelijk werker te benoemen: mevrouw Heleen Hornstra. Heleen is nu kerkelijk werker in Wolvega.
Als geen bezwaren worden ingediend zal een arbeidscontract worden opgesteld en kan Heleen Hornstra haar huidige betrekking opzeggen en kan zij bij ons in dienst treden per 1 juni aanstaande als fulltime kerkelijk werker.
Als u mvrouw Heleen Hornstra, die per 1 juni in dienst komt van de PG Emmen als Kerkelijk Werker, aan het werk wilt zien in Wolvega tijdens een kerkdienst kijk dan op 'Kerkdienst Gemist' naar een viering van 6 maart j.l. Hier de link: pkn-wolvega.nl/diensten/opnam
Maak kennis met Anne Burghardt: secretaris-generaal Lutherse Wereld Federatie
Dominee Anne Burghardt van de Evangelisch Lutherse kerk van Estland (EELK) werd onlangs benoemd als secretaris-generaal van de Lutherse Wereld Federatie (LWF).Ze volgt daarmee ds. Martin Junge op die de gemeenschap van 148 lutherse lidkerken leidde sinds 2010. Anne Burghardt is de eerste vrouw en de eerste persoon uit de regio centraal- en oost Europa die de Lutherse Wereld Federatie ambtelijk gaat leiden. Tijdens haar bezoek aan Nederland spreekt ze ook met Elkkwartaal.
Burghardt werd geboren in Estland (1975), een van de meest geseculariseerde landen ter wereld, tijdens de toenmalige Sovjetbezetting. Haar grootouders waren lid van de lutherse kerk; oma en haar vader en tante werden gedeporteerd naar Siberië in 1949. Zoals velen die dit regime meemaakten, waakten haar grootouders ervoor hun kinderen actief bij het kerkelijk leven te betrekken, wegens mogelijke verstrekkende gevolgen hiervan.
Dit is de website van de Protestantse Gemeente Emmen. Via deze site kunt u eenvoudig ‘doorklikken’ naar de wijkgemeentes van de PG Emmen. Daar valt veel te zien en te beleven. Op die sites is het nieuws te vinden, de agenda etc.
Op deze website hebben we gedurende een aantal maanden een proef gehad met ook nieuws en een agenda. Met deze proef zijn we onlangs gestopt.
Van harte welkom bij de sites van de PG Emmen, zoals we de Protestantse Gemeente Emmen vaak noemen.
Het Oecumenisch Leesrooster
Op de site van de PG Emmen kunt u ook het oecumenisch leesrooster volgen. Een uitgave van de Raad van Kerken in Nederland die in veel kerken en geloofsgemeenschappen wordt gebruikt.
